บทที่ 56 56

56

“ขอบใจมากจ้ะ” ญาดาเอี้ยวตัวหันมาบอกงามใจสาวชาวเหนือ ก่อนที่ เธอจะหมุนตัวเดินกลับเข้าไปเผชิญความเจ็บปวดที่ไม่มีวันเลือนหายไปจากหัวใจของเธอได้เลย ร่างเล็กเดินผ่านพ้นประตูบ้านเข้าด้านใน ความเจ็บปวดแรกที่มองเห็นคือ ภาพถ่ายของวรัญชิญาที่ตั้งเด่นกลางฝาผนังบ้าน ภาพนั้นใหญ่เกือบครึ่งของฝาผนัง ยังไม่รวมภ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ